به گزارش  سلام لردگان

آيه 96 سوره اعراف
«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَي ءَامَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَکَتٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَالْأَرْضِ وَلَکِن کَذَّبُواْ فَأَخَذْنَهُم بِمَا کَانُواْ يَکْسِبُونَ»
و اگر مردم شهرها و آبادي‌ها ايمان آورده و تقوا پيشه کرده بودند، قطعاً (درهاي) برکات آسمان وزمين را برآنان مي‌گشوديم، ولي آنان (آيات ما را) تکذيب کردند، پس ما هم به خاطر عملکردشان آنان را (با قهر خود) گرفتيم. 

«برکات» جمع «برکت»، به موهبت‌هاي ثابت و پايدار گفته مي‌شود، در مقابل چيزهاي گذرا. در معناي «برکت»، کثرت، خير و افزايش وجود دارد. برکات، شامل برکت‌هاي مادّي و معنوي مي‌شود، مثل برکت در عمر، دارايي، علم، کتاب و امثال آن.
* از مصاديق بارز اين آيه، دوران ظهور حضرت مهدي (عجّل‌اللّه‌تعالي‌فرجه) است که به گفته‌ي روايات، در آن زمان برکات از آسمان و زمين سرازير مي‌شود. [تفسير نورالثقلين]
* ايمان آوردن و متّقي شدن جامعه، کار بسيار سختي است. «لو... آمنوا واتّقوا» («لَو»، نشانه‌ي کار بسيار سخت و نشدني است)
* براي دريافت الطاف و برکات اجتماعي خداوند، ايمان و تقواي فردي کافي نيست، بايد اکثريّت جامعه اهل ايمان و تقوا باشند. [189] «أهل القري آمنوا واتّقوا»
* ايمان به تنهايي کافي نيست، بلکه تقوا لازم است. «آمنوا واتّقوا»
* سرمايه‌گذاري روي فرهنگ ومعنويّت جامعه، بازده اقتصادي هم دارد. «آمنوا و اتّقوا لفتحنا عليهم برکات»
* وعده‌هاي الهي را جدّي بگيريم. با ايمان و تقوا، نزول برکات حتمي است. (حرف لام در «لفتحنا»)
* بستن و گشايش، در اختيار خداست، «لفتحنا» امّا بازتابي از عملکرد ماست.
* اديان آسماني، خواستار بهبود وضع اقتصادي مردمند. «لفتحنا عليهم»
* انسان به‌طور غريزي به‌دريافت برکات وخيرات علاقمند است وانبيا از همين تمايلات طبيعي براي اهداف خود استفاده مي‌کردند. «لفتحنا عليهم برکات»

* آنچه از برکات دريافت مي‌کنيم، گوشه‌اي از برکات الهي است. «برکات» (کلمه‌ي «برکات» بدون الف و لام است، لذا شامل تمام برکت‌ها نمي‌شود)
* زمين و آسمان، سرچشمه‌ي برکات‌اند. «برکات من السماء و الارض»
* نقش آسمان در برکت‌رساني، بر نقش زمين مقدّم است. «برکات من السماء و الارض» (تقدّم آسمان بر زمين)
* ايمان و تقوا سبب نزول برکات مي‌شود، ولي هر نعمت و رفاهي معلول ايمان و تقوا نيست. «آمنوا واتّقوا... برکات»
* عامل محروميّت‌ها و مشکلات، عملکرد خود ماست. «بما کانوا يکسبون»
* لجاجت و پافشاري بر گناه، سبب قهر و عذاب الهي است. «فاخذناهم بما کانوا يکسبون»

انتهاي پيام/